Vorige week maakte Christian (de docente Engels) bekend dat zij vanaf maandag 22 februari voor een maand ergens anders zou gaan werken. Al snel werd duidelijk dat dit betekende dat wij haar lessen moesten overnemen. Christian geeft zelf ongeveer 16 uur in de week Engelse les, waarvan wij er acht gaan geven.
Maandag begon het avontuur, we moesten les geven aan klassen die we in Nederland groep 3 en groep 4 noemen. We begonnen de les door ons zelf voor te stellen in het Engels en in het Spaans, vervolgens moesten de leerlingen zich allemaal gaan voorstellen in het Engels met 'my name is ...'. Tot onze grote verbazing waren de kinderen extreem verlegen en kwam er weinig geluid uit hun mondjes, terwijl ze 15 minuten daarvoor nog tegen ons aan schreeuwden op de speelplaats.
Vorige week zagen we dat veel leerlingen door de les roepen en lopen als ze iets willen zeggen, daarom legde ik na het voorstelrondje uit wat onze regel is. Ik tekende een hand op het bord en schreef daar groot bij 'Cuando tiene un pregunta' (wanneer je een vraag hebt).
Tijdens de les heb ik de leerlingen een aantal keren moeten corrigeren, omdat ze het niet gewend zijn om hun hand op te steken, maar toch leerde ze het al snel en waren ze erg enthousiast over de Engelse les.
Het enthousiasme van de leerlingen kwam vooral naar voren toen we het gingen hebben over dieren. Ik vroeg de leerlingen in het Spaans om een aantal dieren (in het Spaans) op het bord te schrijven. Als we niet wisten welk dier het was vroegen we welk geluid het dier maakte. Vervolgens vroegen we de kinderen of ze de namen van de dieren ook in het Engels kenden, enkele wisten een aantal dierennamen te benoemen. We vulden de Engelse benamingen van de dieren aan en Jordy voegde nog wat dierengeluiden toe. Vooral het moment waarop Jordy een paard nadeed zullen de kinderen en de docente nooit meer vergeten.
Naast het benoemen van de dieren in het Engels en het voorstelrondje, hebben we ook gekeken tot hoever de leerlingen konden tellen in het Engels. Aan alle klassen geven we deze week ongeveer dezelfde les, de hogere klassen hebben we tot de 100 laten tellen, maar verder hebben we de les een beetje hetzelfde gehouden.
In een klas was het echter niet mogelijk om ook maar iets te doen met de kinderen. Ik heb het hier over de beruchte peuterklas. Het is een klas van ongeveer 40 kinderen van ongeveer vier jaar. Deze kinderen staan dagelijks strak van alle snoepjes (die nog eens tien keer zoeter zijn dan die in Nederland) die ze in de pauze kunnen kopen bij het snoepkraampje op het schoolpleintje en zijn dus ontzettend druk en kunnen zich vrijwel niet concentreren. Aangezien dit kinderen zijn van vier, kunnen ze nog niet eens verder tellen dan vijf in het Spaas, dus laat staan in het Engels. Voorafgaand aan deze les hebben Jordy en ik afgesproken om de dieren op het bord te tekenen, in plaats van te schrijven, omdat we wisten dat deze kinderen niet konden lezen. Ik kan niet zeggen dat ik een ware kunstenaar ben, maar ik kan toch wel degelijk een leeuw tekenen. Toen ik de leerlingen vroeg welk dier er op het bord stond reageerde de kinderen in koor: 'De zon!'. Ik heb uiteindelijk 6 dieren op het bord getekend waarvan ze er twee goed hebben geraden in het Spaans. We hebben nog geprobeerd de kleuren in het Engels te leren met duplo, maar ook dit ging er niet in bij de kinderen. Als de kinderen al tegen ons praten zeiden ze dat ze wilden spelen. Kortom, het was een vreselijke les waarin ik mijn stem ben verloren en mijn liefde voor schattige peutertjes, doe mij maar gewoon pubers. Een ding heb ik wel geleerd van deze klas en dat is dat ik me in Nederland niet moet aanstellen als het gaat om orde problemen.
Na onze les aan de peuters moest ik even bijkomen. We zijn even buiten de poort van de school gelopen waar twee jongetjes ons riepen. Ze waren de film van cassettebandjes in een boom aan het gooien, net zoals ze in de Verenigde Staten huizen met wc-papier bekogelen. In eerste instantie waren we een tikkeltje terughoudend, want ja het is toch de natuur die je bevuilt. Na lang aandringen hebben we toch maar een paar cassettebandjes de lucht ingegooid en het voelde heerlijk, We konden weer verder met de volgende les..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten